مدح و شهادت امیرالمؤمنین علی علیه السلام
ای چـراغ سـحـر خـسـتـه دلان ای دعـای دل بـشـکـسـتـه دلان مـاهِ تــابـیــده بـه هــر ویــرانـه آشـنـا بـا هـمـه، خـود بـیـگـانـه مـونـس و هـمــدم دیــریـنـۀ مـا چــاهِ آه ســحــرت سـیــنــۀ مــا تا صف حـشـر چـراغِ دل جمع بیصدا سوخته یک عمر چو شمع داسـتـان غـم تو فـوق غـم است نـام مـظـلـوم بـرای تو کم است بـشـریّـت ســویـت آورده رجــا تـو کـجـا وسـعـت تـاریـخ کـجا ای هـمه عـمـر شده آب، عـلـی قـتـلگاهـت شده محـراب عـلـی مسجد از شوق نمازت مدهوش کوفه از بانگ اذانت به خروش شـعـلـه بـر سـوزِ دلت بـاد زده سـجــده از داغ تـو فـریــاد زده خون جاری شده بر صورت تو تـا قــیــامـت سـنـد غـربـت تـو خصم از فـرق تو قرآن وا کرد شب احـیـای تـو را احـیـا کـرد تـا شـود زخــمِ فــراقـت چــاره خون زد از فرق سـرت فـوّاره خاک با خون جـبین تو سرشت خون پاک تو به محراب نوشت کـه عـلـی گـشـت دگـر آســوده لیـک بـا تـیـغِ بـه زهــر آلــوده ای کـرامت هـمه پـایـنـده به تو قـاتـلت گـشـتـه پـنـاهـنـده به تو ای علی جان تو بگو کاسۀ شیر بوده کی پـاسـخ زخـم شـمـشیر ای به خون خفته بگو یارت کو مـالـک اشـتـر و عـمّــارت کـو باغبـان! بود و نبود تو چه شد؟ غنچه و یاس کـبود تو چه شد؟ ای دو عــالــم حــرمِ مـاتــم تـو تـا صـف حـشـر نـثــار غـم تـو اشـگ ما هـدیـۀ نـاقـابـل ماست خـانـۀ سـوخـتـۀ تـو دل مـاسـت چـاههـا آه گـذشـت از سـرشـان نخـلهـا ریـخـته برگ و بـرشان شب به سوز تو بَرد رشک، علی سفرهها پُر شده از اشگ، علی ای سـحـر مـست صـدای پـایت سـفــرههـا مـنـتـظـرِ خـرمـایـت سـرخی یـاس تـو ما را کُـشـتـه اشک عـبّـاس تو ما را کُـشـتـه ای غمت گشته هم آغوش حسین چوب تابوت تو بر دوش حسین عـاشـقـانِ شب خود را دریـاب یا عـلـی زینب خود را دریـاب زنـده شـد خـاطـرۀ هـمـسـر تـو دفـن شد در دل شب پـیـکـر تو شب روی شانه تو را میبردند چه غـریـبـانـه تو را میبـردنـد گر چه دفن تو نهان از همه بود آنکه میبـرد تو را فـاطـمه بود ای حـسین و حـسن ت دنـبـالـت مـحـسـنـت آمــده اسـتــقــبـالـت تیغ قـاتـل که جـبـین تو شکست کــمــر اُمّ بـنــیـن تـو شـکـسـت خـیـز و چـشـم تـرِ عـبّاس ببین گــریــۀ مــادر عـبّــاس بـبــیـن |